روزنامه ینی مساوات چاپ باکو، شمار شرکت کنندگان در تظاهرات اعتراض آمیز اخیر « شورای ملی» و « حزب مساوات» جمهوری آذربایجان در آستانه انتخابات زودهنگام ریاست جمهوری این کشور را ناچیز و نشانه ورشکستگی مخالفان دولت دانست.

روزنامه « ینی مساوات » با اشاره به اقدام فرمانداری باکو در صدور مجوز برگزاری تجمع اعتراض آمیز « شورای ملی » و « حزب مساوات» در ۳۱ مارس در آستانه انتخابات ۱۱ آوریل نوشت : « مخالفان ما خیلی حرف گوش کن هستند. اگر دولت اجازه بدهد ، تظاهرات و در انتخابات شرکت می کنند و اگر از طرف حکومت قدری مانع احساس کنند، هیچ یک از این کارها را نمی کنند. این بار هم هیچ تفاوتی با دفعات قبلی نکرد. رهبری سیاسی کشور به فرمانداری باکو سفارش کرد که برای تظاهرات « شورای ملی» و « حزب مساوات» مجوز صادر کند. زیرا، برای حکومت ضرورت دارد که میزان توان و در واقع ناتوانی رقیب خود را مشاهده کند. بخصوص، ده روز مانده به انتخابات، هیجانات در باکو در ارتباط با فعالیت گروهی که از اروپا فحاشی می کند ( علیه حکومت تبلیغات می کند ) ، در غلیان است. این سوال مطرح است که فعالیت آنها ( مخالفان مقیم اروپا) چه تاثیری در به میدان آوردن مخالفان در باکو دارد؟ به همین علت، حکومت برای سنجش این تاثیر میدان را در اختیار مخالفان قرار داد. »
ینی مساوات با رد گزارش «شورای ملی » مبنی بر حضور ده هزار نفر در تظاهرات ۳۱ مارس در باکو افزوده است : « با در نظر گرفتن تعداد ( زیاد ) خبرنگاران و نمایندگان ساختارهای مختلف حاکمیت ( ماموران پلیس و سازمان امنیت ) در هر تظاهراتی در باکو ، می توان گفت که در تظاهرات اخیر حداکثر ۲۵۰۰ تا ۳۰۰۰ نفر شرکت کرده اند. پس چرا علی کریم لی ، رییس حزب جبهه خلق ( از اعضای اصلی « شورای ملی» ) شرکت ده هزار نفر را در این تظاهرات ادعا می کند؟ می توان وضعیت علی کریم لی را درک کرد. این شخص به عمق ورشکستگی رسیده است. او در سخنرانی هایش در فیسبوک و مصاحبه هایش با وبلاگ نویسان می گوید که ملت در کنار اوست. اما، در زمان عمل، وضعیت دردناک خود را مشاهده می کند. به همین خاطر، برای پرده پوشی بر فروپاشی خود، مجبور است دروغ های مختلفی را بیان کند. بر هیچ کس پوشیده نیست که علی کریم لی مشغول تجارت سیاسی است. هیچ کس در جمهوری آذربایجان به اندازه او در این شغل وارد نیست. خودش هم می داند که دستیابی اش به حاکمیت امکان پذیر نیست. به همین خاطر، از سیاست به عنوان تجارت استفاده می کند. (اما) آیا افراد و مراکزی که به او پول می دهند، از بازی او در استادیوم محصول ( محل برگزاری تجمعات مخالفان ) راضی می شوند؟ آیا به این شخص نمی گویند پول هایی که می دهیم، به کجا می رود؟ بی تردید، او باز هم با بیان اینکه « ملت به سرنوشت خود بی اعتناست و در تجمعاتی که بخاطر ملت برگزار می کنیم، حضور نمی یابد» ، مسئولیت را به گردن جامعه خواهد انداخت. همچنین، علی کریم لی نمی تواند از تاثیر «پسندها» ( لایک ها) در فضای مجازی خارج شود و شرایط واقعی را ببیند. آنچه علی کریم لی را به این وضعیت خنده دار و رذالت آمیز انداخته است، درایت ملت (جمهوری) آذربایجان است. این ملت، همه چیز و همه کس را خوب می شناسد و از بازی هایی که انجام می شود نیز به خوبی باخبر است. ملت، قهرمانان فضای مجازی را در زندگی واقعی تحریم کرده است و جایگاه شایسته شان را به آنها نشان می دهد و به این ترتیب، بازی آنها را برهم می زند.»